"Ang pamama-alam"

Apat na buwan ko lang siyang nakasama.  Ganun na lang?

Agosto noong siya'y aking unang nakita at sa unang tingin ko pa lang, ako'y nabighani na sa kanya. Maliit at Pula, wala na bang mas gaganda pa? Sa unang hawak ko pa lang, inakala kong magkakasama kami habang buhay ngunit anong nangyari bakit biglang nawalang parang bola? Talagang kahit anong pilit mong hawak sa iisang bagay na mahalaga sa iyo, mawawala at mawawala din ito kahit hindi mo gusto. Miss na Miss ko na siya, naaalala ko pa noong kami ay magkasama pa, bitbit ko sia kahit san man ako magpunta. Dami na naming pinagsamahan kait apat lang na buwan, sa tuwing may gig kami, anjan siya at pilit na ginagawang makabulohan ang lahat ng ginagawa ko.

Ang alaalang hindi ko malimutan sa kanya ay noong kasama ko ang aking matalik na kaibigan na si ESTER YAJE... Grabeh, kumain kami sa Mandarin ng Halu-Halo, pumunta kami sa MTS at tangan tangan ko ang aking mahal na baby. Nakakamiss ang panahong iyon, at sana maulit muli. 

Ngunit ano pang magagawa ng aking nararamdamang lungkot? Siguro kailangan ng magpaalam sa kanya at sa mga alaala naming dalawa.  Maybe goodbye can be so sad but i know for sure that not all goodbyes are not bad.  Alam kong ma bagong darating sa aking buhay, siguro mas maganda pa kaysa sa kanya, mas maganda pa ang mga alaala na aming mapagsasamahan, at siguro sa panahong iyan magkakasama na kami ng panmatagalan.

Paalam na aking baby HEART(Samsung DigiCAM), kung hindi dahil sa problema ng aking ina ay hindi ka sana mawawalay sa aking piling. Lage mong pakakatandaang mahal na mahal kita at ikaw lang ang nag-iisang baby HEART sa buhay ko. Hindi man ako makakakita ng katulad mo, asahan mong hinding-hindi kita makakalimutan hanggang sa magkaroon ako ng BAGO. :)))

PAALAM BABY HEART.